Müslüman halkımız arasında yılbaşında öyle adet olmuş. Hristiyanlarda esas maksat Hristiyanlıkta kutsal olan “sofra”dır. Dini önemi olan günlerde aile, eş-dost bir araya gelmeli, sevgi ile bir sofrada yemek yemelidirler.
Şükran gününün hindisi
Hindinin Hristiyanlıkta özel bir yeri yok. Çünkü Hristiyanlığın ilk 1500 yılı boyunca hindi bilinmiyordu, yoktu. Amerika kıtalarının keşfinden sonra oraya yerleşen Hristiyanlar oranın tavuk gibi yenebilir en büyük kuşu hindiyi “Şükran günü” adı verdikleri dini hasat kutlamasında, yine “kutsal sofra ritüeli” anlayışı içinde yemeyi adet edinmişler. Her yıl kasım ayının dördüncü perşembesi şükran günüdür.
Biz yılbaşında ne yapıyoruz?
Türkiye’de yılbaşı kutlamasında bir araya gelip hindi yemekle, daha doğrusu leziz yiyeceklerle neşe içinde toplu halde karın doyurmakla insanlar aslında Hristiyanların “kutsal sofra ritüeli”ni yerine getirmiş oluyor. Belki bilmeden yapıyor olsalar bile meselenin temeli ve gerçeği budur. Sofrada yakınların sevgileri birleşmeli, o sevgiden sevinç ve şükür hasıl olmalıdır. Bütün mesele bu.
Hristiyan mıyız Müslüman mıyız?
Aslında Anadolu ve Balkanlarda Müslümanların dinden anladıkları şey Hristiyan tarzı bir anlayıştır. Nesiller böyle gelmiş geçmiş. Kabul etsek de etmesek de doğal bir sentez söz konusu. Ama Hristiyanlığa özel beklentilerin ağırlıkta olduğu bir sentez.
Çoğunluk halkımızın “namaz kılmıyorum ama kalbim temiz” şeklindeki yaklaşımı gerçekte şudur: Tahrif olmuş, din olmaktan çıkmış acımasız Yahudilik şeriatı üzerine İsa peygamberin getirdiği tekrar ruhanileşme, maneviyatsız kalmış insan icadı bozuk şeriat takıntılarından arınma, insani sevginin yüceltilmesi anlayışı gibidir. O anlayış Hristiyanlığın esasıdır. Ve Anadolu-Balkanlar halk kitlelerinin de aynı şekilde anlayışı olmuştur.
Sonuç itibarıyle
Ne yazık ki İslam dininin gerçeği hiç kimse tarafında anlaşılamamakta. Ve bu toprakların kadim Hristiyan kültürlerinin anlayışı halen hüküm sürmektedir. Bu anlayış muhtemelen genetik hafızalarımıza işlemiş olmalı ki 2000 yıl önceki Yahudi acımasız bozuk şeriatına gösterilen tepki İslami vecibelere karşı aynen yaşatılmakta. Halkımızın elinde değil. Kadim kültür etkileri ve genetik hafıza bu sonuçları doğuruyor. Kısaca halkımızın İslamdan anlayabildikleri ve “istedikleri” şey Hristiyan kadim kültürlerinin Hristiyanlıktan anladıklarının ve beklentilerinin tıpatıp aynısıdır.
Yılbaşı kutlamalarına gelince
Bir yönüyle sadece “Yeni takvim yılının başlangıcı” kutlaması olduğunu öne sürerler. Fakat.. Hristiyan aileler Noel günü (25 aralık) ne yapıyorsa bizim halkımız yılbaşı günü tıpatıp aynısını yapmakta. Noel ağacı süslemeleri, hediyeleşmeler, sımsıcak sevgi ortamı oluşturma, mutlu sofrada ziyafet, tebrikleşmeler. Noel Baba figürleri.. Yani Hristiyanların Noel kutlamalarının tıpkısını bizimkiler yılbaşında yapar. Apaçık bir dini bayram kutlaması. Dahası, yeni yıl için dualar edenler, içtenlikle birbirlerinin dualarına amin diyenler bile oluyor.
Objektif düşünelim
Daima görmüşümdür ki bizim dini bayramlarımız ve Ramazan ayımız bu kutlamacı insanlar nezdinde aynı sevgiye, sıcaklığa sahip değil. Dini bayramlaşmalar yerine getirilmez bile. Yerine getirenler ise angarya gibi yaparlar. Fakat bu insanlarda yılbaşı kutlamaları bambaşka sevgi doludur. Sıcak, tatlı, sevgi dolu ortam, büyük sevinç, büyük mutluluk, içtenlikle yapılan sımsıcak tebrikleşmeler. Elbette Hristiyan değiller. Tarafsız olarak düşünmemiz gereken şey, gerçekte Noel günündeki Hristiyan aile yuvası sıcaklığının aynısını tamamıyla aynı şekilde, çam ağacı süslemesinden Noel baba figürlerine, mutlu ziyafet sofrasından hediyeleşmelere kadar tıpatıp aynısını bizim bazı insanlarımız niçin yılbaşında yapıyorlar? Yeni yıl kutlaması olsa, bakınız dini bayramlarımızın kutlamaları da var. O kadar sıcak sevgilerle kutlamadıkları..