Yetişkin bir Aloe marlothii. Fotoğraf: Tree SA (Trees of Southern Africa)
Aloe marlothii türünün ana vatanı Afrika kıtasının güneydoğu tarafları: Botsvana’nın doğusu, Güney Afrika Cumhuriyeti’nin kuzeydoğusundan Malawi’ye kadar ve tüm Mozambik’tir. Buralarda kış ayları kurak geçer. Türün mini fideleri başka memleketlerde soğukta ıslak toprakta çürürler. Ama biraz büyüyüp güçlendiklerinde tehlikeyi atlatmış olurlar. Böylece, çok küçük olmayan A. marlothii bitkileri Akdeniz iklimine tam uyumludur. Yani bahçelerde yetişir.
Doğal formları olduğu gibi hibritleri ve kültivarları doğada kendiliğinden türemiştir. Bazıları tamamen dikensiz, bazıları dikenli olduğu gibi ayrıca yaprak kenarları boydan boya tehlikeli sertlikte dikenlerle kaplıdır. Çeşitlerine göre çiçek rengi sarı, turuncu, beyaz ve mercan rengidir. Bir formuna eskiden ayrı bir türmüş gibi yanlışlıkla Aloe spectabilis adını vermişlerdi.
Aloe marlothii ‘nin boyu uzadıkça en eski yaprakları kuruyarak tam aşağıya yönelirler. Fakat hoşunuza gitmese bile bunları gidermemeniz gerekiyor. Yoksa gövdesi eğikleşir.
Sonbahar – ilkbahar arasında uzattığı bir çiçek sapı dallanıp budaklanarak birçok çiçekler açar. Çiçek açma tarzı sayesinde çok benzer olan diğer dev aloe ağaçlarından kolayca ayırt edilir.
Küçük fideleri son derece güzel ve gösterişlidir. Ofis masası küçük bitkilerinden olarak kullanıma uygundur. Küçükken yapraklarında fazlaca dikenler olur. Fakat dikenler zararsız, çok kısa ve sağlam yapılıdır. Sanat eseri gibi bir güzelliğe sahiptir. Bitki büyüdükçe, devleştikçe yapraklardaki diken sayısı o nispette azalır.
Şiddetli sıcak memleketlerde tam gün güneşli yerlerde susuz kalmaya dayanıklılığı iyidir. Kış soğuklarına -6C dereceye kadar dayanır. Bundan bir iki derece daha soğuk havaya ise yıpranarak dayanır. Dolu yağışlarından zarar görmezler. Fırtınalarda rüzgarların getirdiği deniz suyundan da zarar görmezler.
Aloe marlothii üretimi tohum iledir. Tohumları kış sonuna doğru veya en geç ilkbaharın en başında ekerseniz çimlenirler. Daha sıcakta çimlenme az olur.